ΝΑΥΣΤΑΘΜΟΣ ΣΕ ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ

ΝΙΚΟΛΕΤΣΕΑ ΧΡ. ΓΕΩΡΓΙΑ, ΝΑΥΣΤΑΘΜΟΣ ΣΕ ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ, ΠΑΤΡΑ, 2012 (σελ. 41).

"Ναύσταθμος σε πινελιές"
 
Η ζωγραφιά κείτουνταν νωχελικά πάνω από το τζάκι.
 
Ήταν ένα μεγάλο πλοίο με πανιά.
Στην ακτή κάπνιζαν οι ταρσανάδες κι οι λαϊκές ταβέρνες
                 άχνιζαν τα χρώματα ανθρώπινη αγωνία και δουλειά.
 
Στριμωγμένη στη γωνία του κάδρου
                                       μια πολίχνη
                           αντλούσε από την καμινάδα
                              θερμοκρασία και πνοή.
 
Τούφες - τούφες ο καπνός της έκανε το πλοίο
να κινεί τις μηχανές,
να γυρίζει τις τροχαλίες,
να ζεσταίνει το νερό,
να στρώνει τραπέζι,
να κόβει ψωμί,
να κάνει ένα σταυρό,
να δίνει το χέρι,
να πλάθει και να αλέθει τη Ζωή.
 
 
"Η Άτη"
 
Η Άτη σε ζαλίζει, σου ξαστοχά το νου.
 
Έχει κεντήσει τον καμβά της - βλέπεις -
με πονηριά και μαεστρία. Έπειτα
ξέρει πώς να σε τυλίγει με παραζάλη.
Ωκεανός δίχως τέρμα η εστία της
νερά και στήλες άλατος το πέρασμά της.
Καλωσορίζει τους περαστικούς
γητεύει τους συνθέτες στίχων
μαρμαρώνει τα ταξιδιάρικα πουλιά.
Η δουλειά της είναι αλάθευτη, όπως
το υφάδι του αργαλειού:
δόξα   -  απιστία
πατρίδα    -    μισαλλοδοξία
χρυσός      -    εξουσία
          θάνατος…
Γι’ αυτό και πάντοτε κάνει τα μάγια της πάνω σε πτώματα που μένουν ζεστά.
 
 
"Αναγνώσεις"
 
 
Ένα βιβλίο το συντροφεύει απαραίτητα
ένα ζευγάρι λεπτά μεταλλικά γυαλιά
μια αργόσχολη γάτα
μια ρίζα από γεράνι.
 
Το τραπέζι οφείλει να είναι απλόχωρο στην αφή και λείο, όπως το αρυτίδωτο πέλαγο.
 
Απορροφώντας το φως, την υγρασία, τη θερμότητα, -την πρώτη ύλη της ζωής…
 
Κάθε σελίδα μια αρχή, ένα πολύτιμο μαγικό χαλί, ένα τρυπάνι της σκέψης.
 
Κι η πολυθρόνα πρέπει να ‘ναι βαθιά σαν αγκαλιά, σαν ταξιδιάρα στέπα.
Δουλειά της είναι να θρέφει το όνειρο, -καθώς και αυτόν που το ιχνηλατεί.


"ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΘΥΕΛΛΑΣ"
 
Καθώς σαρώνει η καταιγίδα βιαστικά το πρόσωπο της γης,
με το μακρύ της φόρεμα και το δριμύ διασκελισμό, διακρίνω
στο βάθος, πίσω από το επίτοκο βλέμμα της, διακρίνω που
ζυγίζονται γυμνά κλαδιά και μαραμένη βλάστηση. Στο βολβό του ματιού της
θρυμματίζεται ο θόλος του ουρανού: παντού
σκόνη και κρότοι
πηγές κρύου νερού
και στυμμένα σα λεμόνια νέφη.
 
Έτσι ερμηνεύουν τη ζωή οι εραστές της διαλεκτικής: ως κοσμογονία.






















Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΤΟΥ ΘΟΥΚΥΔΙΔΗ: ΣΥΝΘΕΣΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ ΚΑΙ ΝΕΩΤΕΡΙΣΜΟΥ

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΟΝ ΗΡΟΔΟΤΟ: ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο ΜΙΤΟΣ ΤΩΝ ΑΤΡΕΙΔΩΝ

CONNAISSANCE HELLENIQUE / Ο ΛΥΧΝΟΣ

ΕΚΤΕΛΕΣΜΕΝΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ